 |
| zdjęcie z sieci |
Siedzę, odpoczywam, myśli swoje zbieram,
czegoś mi brakuje,czego jeszcze trzeba?
Pracowita radość Świąt już przeminęła,
inna myśli moje w ręce swoje wzięła.
Radość całkiem inna,smutkiem przyprawiona,
czemu radość moja jest taka zdziwiona?
Czas jest coś powitać,lecz pożegnać wcześniej,
w duszy mojej czytać sama chcę boleśnie.
Łzy wylewać? Radość wkoło będzie,
Szaleństwo zabawy zawiruje wszędzie.
Coś nowego przyjdzie, stare szybko mija,
Cały rok był z nami a to tylko chwila.
Chwila bardzo długa jak komety smuga,
krótka jednocześnie, mija tak boleśnie.
Ciało coraz starsze, buntuje się, nie chce,
dusza ciągle młoda,w marzeń jest sukience,
skronie posiwiałe, nie tego ja chciałam,
będę się nowego jeszcze bardziej bała.
Przyjdzie znowu obcy, znowu bezlitosny,
doliczy cyferkę do następnej wiosny
Jle już witałam i wcześniej żegnałam,
Choć wtedy jak wszyscy radośnie spiewałam.
Pewnie mi ktoś powie -taka kolej rzeczy...
tylko czy na pewno to ma mnie pocieszyć...?
Lenka ślicznie to opisałaś aż łzy mi sie pocisły do oczu ale widzę że już moja sistra nawet do ciebie przybiegła bardzo się cieszę że samych przyjaciół do siebie mych zgarniasz będzie nam wszystkim raźniej życzę miłego weekendu buziaki ślę Marii
OdpowiedzUsuńDziękuję, Marii...
UsuńMoje słowa
OdpowiedzUsuńbędą krótkie,
moja starość
nie jest... smutkiem.
LW
Nie jest smutkiem, lecz radością,
Usuństudnią wiedzy i mądrością...
Przemijaniem się nie smucę,
Usuńszybko smutek ten wyrzucę.
Smutna jestem tak dla wiersza,
do radości jestem pierwsza...
Droga Lenko, każdy rok niesie coś dobrego... i tego Ci życzę pogody ducha...
OdpowiedzUsuńPogody ducha mi nie brakuje,
Usuńze smutkiem wierszyk bardziej smakuje,
za te życzenia jednak dziękuję.
Piękne zdjęcie. Odsuwam od siebie tę myśl o przemijaniu, uciekając w wir zajęć, ale zdaję sobie sprawę, że jak zawiedzie sprawność, to się już nie opędzę od takich myśli
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Nic nie poradzimy na to przemijanie,
Usuńdlatego tak dobrze uciekać w wir zajęć.
Z początkiem nowego wszyscy się radują,
OdpowiedzUsuńale są i tacy, którzy smutek czują...
witam najmilej ;)
OdpowiedzUsuńpięknie dziękuję za zaproszenie do tak pięknej krainy poezji ...
uwielbiam zaczytywać się w tego typu strofy dlatego z przyjemnością dodałam się do obserwatorów a lnik do Ciebie Lenko zabierma na moją listę blogów ...
pozdrawiam ciepło i życzę powodzenia w pisaniu oraz lekkiego pióra :)
już czkam na kolejne pozycje :)))
Witam nowego Gościa tu serdecznie,
Usuńu Ciebie gościem też będę koniecznie...
Cudowny wiersz:-) Ja zakotwiczyłam się w teraźniejszości i trzymam się jej mocno;-) Może mija czas, może gna sobie, ale ja trwam;-) Tu i teraz:-)
OdpowiedzUsuńPiękny wiersz... w każdym z nas siedzi smuteczek z powodu przemijania i choćby dlatego każdą chwilę radości przeżywajmy intensywnie...:)
OdpowiedzUsuńpozdrawiam ciepło.